Over Ons
Over Ons
Wij zijn Wasse en Anja, samen zijn we al jaren gelukkig getrouwd en hebben 3 kinderen en 4 kleinkinderen. Direct toen we gingen samenwonen, besloten we, dat we graag een hond wilden. Wasse was toen nog internationaal chauffeur, waardoor ik veel alleen was. De keus viel toen op een Mechelse herder, dat werd Wanda.
Na een tijdje wilden we wel graag een klein hondje erbij. Het is al een tijdje geleden, dat we op de Cavalier vielen. Onze eerste Cavalier was Sinjo; een heel zachtaardig, blenheim reutje. Hij is helaas al voor zijn 9e verjaardag overleden. Nu weten we, dat hij een doorgefokt hondje was. Een slechte gezondheid en aan het uiterlijk kon je het achteraf ook zien. Toen Sinjo wegviel, was het al heel snel duidelijk, dat we wel graag weer een Cavalier wilden. Ook voor Wanda, die haar maatje ook miste.
Door onze ervaring met Sinjo, wilden we een betere kans dat we een gezonde hond kregen. Via de Cavalierclub hebben we een fokker uitgezocht.
Daar was net een, onverwacht groot, nestje geboren. Er was nog een Black and Tan reutje voor ons. Wat waren wij blij, dat we onze Teuntje konden halen. Zeker omdat intussen ook Wanda, na 14 jaar bij ons te zijn, was overleden. Als je zo gek bent met dieren, zoals wij, is het verschrikkelijk. We vielen echt in een gat!
Teuntje voelde zich al gauw thuis, bij ons. Gek hé, als je zoveel aandacht krijgt! Maar ja, alleen is ook maar alleen. De combinatie van een Cavalier met een Herder was toch wel erg leuk. We hebben Chelsea gehaald, die twee waren direct dikke maatjes!
Uiteindelijk wilden we er toch ook nog graag een Cavaliertje bij. Aan het eind van dat jaar, werd Saartje geboren, een tricolore teefje. Natuurlijk waren we meteen verkocht. Een geweldig stel die twee. Ze konden direct goed met elkaar spelen en lagen heerlijk tegen elkaar aan te slapen.
Op een zondagochtend in 2004, Saartje is dan bijna 2 jaar, horen we ineens een schreeuw van onze zoon van beneden: “Mam, ze zitten vast!”. O jee, wij hadden hier totaal geen ervaring mee. Wat voelden we ons dom. Allereerst de fokker gebeld, die stelde ons gelijk gerust, want Saartje was oud genoeg en de 3e loopsheid is prima, voor een eerste nestje. Opeens werden wij ook enthousiast, we krijgen pups!
Als je wat doet, moet je het goed doen, toch? Dus heel veel informatie verzameld, van de fokker, de dierenarts en uit boeken. Het ging allemaal heel voorspoedig, Saartje deed het heel goed en de pups waren allemaal gezond. En wij? Helemaal verkocht! Wat een geweldige ervaring. Het was heel veel werk, maar dat hadden we er graag voor over. Zelfs de kinderen. Als ze s ’morgens, voor school, voor ons aan beneden waren, hadden zij de box al schoon en met nieuwe kranten bedekt.
Dit is de reden dat wij met veel liefde en plezier zijn begonnen met onze eigen kennel. Lutje Laif’s betekent “Kleine liefjes” in het dialect.
Hoe we erbij kwamen om de Cavapoo te gaan fokken?
Wij waren Cavalier fokker, verliefd op het ras en net als onze collega's al jaren bezig met de gezondheidsonderzoeken. We hebben nog nooit problemen gehad met Syringomyelie, maar wel met de hartruis. Een internist zei: “Eigenlijk zou de Cavalier met een ander hartgezonder ras moeten worden gekruist.” Maar dat is niet zo simpel, want een stamboom krijg je dan nooit weer.
Een tijd later vroeg Myrna (van Studio Pets) of we ooit aan nagedacht hadden om de Cavalier met een Poedel te kruisen. Ik moest hard lachen, want we hadden niks met de poedel, kenden ze niet en hebben ze altijd buxushondjes genoemd. Toen zei ze: “maar je hebt nog nooit een foto gezien van de Cavapoo” Nee dat klopt, we hielden ons niet bezig met andere rassen en/of kruisingen. We kenden ook niemand in onze directe omgeving met een Poedel. Toen liet ze foto 's zien. We waren meteen verliefd, wat een prachtige knuffelhond!
We zijn naar huis gegaan en hebben alles uitgezocht. Wat een geweldige kruising, zowel op gezondheid als op karakter en uiterlijk. Ondanks dat we enorm enthousiast zijn geworden, hebben we het idee toch laten vallen. We waren zo bezig met verbetering van de gezondheid van de Cavalier, dat we geen nestje Cavaliers over wilden slaan. Gezien onze liefde voor de Cavalier, hadden we dat er niet voor over.
Een jaar later werd ons teefje Ziva onverwacht vroeg loops. Niet vreemd bij haar, want ze heeft wel vaker een onderbroken loopsheid en dus ook geen regelmaat. Toch hebben we een afspraak bij de internist gemaakt voor de Hartauscultatie. Ze kreeg een gradatie 1 omdat de internist wel iets kon horen. Het was geen ruisje maar helemaal vrij was het ook niet. Er zijn 5 gradaties, van vrij t/m ernstig. En omdat er geen ruis was en ze dus niet hartziek was (sterker nog, bij een second opinion was niks te horen), mocht ze gewoon pups krijgen.
We deden de Cavaliertoets bij de Raad van Beheer voor dek-toestemming, maar kregen geen toestemming. Vreemd.. Na nogmaals een keer alle data van de gezondheidsonderzoeken en andere gegevens ingevuld te hebben, kregen we wederom geen toestemming. Ineens wisten we het.
Uit het fokreglement van de Cavaliervereniging:
“Elk potentieel fokdier met een leeftijd van minder dan 5 jaar met een hartruis wordt uitgesloten voor de fok, tenzij er met een hartecho uitgevoerd door een veterinair cardioloog of radioloog (hetzij met een Nederlandse registratie hetzij Europees/Amerikaans geregistreerd) wordt aangetoond dat de hartruis het gevolg is van een niet erfelijke hartaandoening .”
Ziva was op dat moment 5,5 jaar. Het jaar daarvoor was de auscultatie nog geldig, maar op dat moment niet meer, daardoor hadden we geen “vrije” uitslag op de juiste leeftijd.
We waren boos op onszelf en verdrietig omdat juist Ziva, die de liefste mama van allemaal was, geen pups meer mocht. De gezondheidsregels zijn er niet voor niks en we hebben er altijd achter gestaan, ook op dat moment, het was immers onze eigen schuld!
Opeens bedachten we ons: Waarom kiezen we dan nu niet voor een Cavapoo nestje? Tja, Ziva was immers niet uitgesloten vanwege gezondheid, maar op basis van een ontbrekend gezondheidsdocument.
Omdat we het jaar daarvoor al zoveel had uitgezocht, hoefden we nu alleen maar contact te leggen met een Poedelfokker en was het zo geregeld.
Onze prachtige Elsa is uit het 1e nestje geboren, wat een geweldige Naturas!
Een mix van het knuffelbare uiterlijk en een geweldige, slim en vooral sociaal karakter. We zijn nog steeds blij met onze keus. We kunnen mensen gelukkig maken die de Cavalier niet meer aandurven vanwege de gezondheid, we hopen natuurlijk dat de Cavapoo de ras-typische ziektes niet heeft, de kans zou een stuk kleiner moeten zijn. Maar dat zal in de toekomst moeten blijken.
Maar ook mensen die vanwege het weinig tot niet verharen de keus maken. De Cavapoo zou voor mensen geschikt kunnen zijn die allergisch zijn, vooral de F1b. Wij durven daar echter geen uitspraken over te doen, noch verantwoording voor te nemen.
De afgelopen jaren heb ik verschillende pups geplaatst bij nieuwe eigenaren die af en toe zelf graag een nestje willen. Daar help ik ze met alle liefde bij, uiteraard met hun eigen UBN nummer, alleen hobby-matig en op dezelfde belangrijke voorwaarden die u van ons mag verwachten.
Voor u fantastisch, omdat er daardoor meer Cavapoo-pups geboren worden, en voor mij, omdat ik het fijn vind om met ze samen te werken!
Ook de aanvragen voor die pups gaan via onze Pup-aanvraag die u, na het lezen van alle informatie, kunt doen onderaan de Pup-info pagina.
We fokken alleen de zuivere en 2e generatie, de 3e kan niet vanwege het tekort aan verantwoord gefokte Cavapoo-reuen. Op dit moment is onze grootste zorg de broodfok. Ze proberen al tijden aan onze pups te komen. Waarom? Omdat zij zelf geen stuiver willen uitgeven aan gezondheidsonderzoeken en zeker geen ras-zuivere ouders gebruiken..
Dat geeft meteen aan, waar je op moet letten als je het onderscheid wilt weten tussen verantwoord gefokt of broodfok.
Openheid, geen kosten vooraf en volledige inzage! Je beledigd ons niet als je erom vraagt, sterker nog, wij zijn blij dat je weet wat belangrijk is.